Mariusz Kaszyński

Powyższy artykuł opisuje główne filary procesu edukacyjnego, na których opiera swoją działalność dydaktyczną Zespół Szkół Technicznych w Kole. Praktyka ta wprowadzona została przez ówczesnego dyrektora szkoły, Janusza Kowarskiego, w pierwszym dziesięcioleciu obecnego stulecia. Filarami tymi są: ekologia, motoryzacja, technologie informacyjno-komunikacyjne, języki obce. W artykule przedstawione zostały działania podejmowane z inspiracji dyrekcji oraz nauczycieli i realizowane przy udziale uczniów szkoły. Omówione zostały w nim m.in. innowacyjne działania oraz projekty edukacyjne realizowane w kolskim Zespole, takie, jak np. „Eko-Szkoła’, „Eko-Moto-Szkoła”, „Info-Szkoła”, „Projekt-Czyste Koło”, „Turnieje Motoryzacyjne”, działalność Szkolnego Klubu Gokartowego „SPEED”, „Nekropolia Kolska”, „Koło – miasto czterech kultur”, „Dzień Europejski” i wiele innych. Podejmowane działania w znacznym stopniu przyczyniły się do stworzenia placówki oferującej alternatywne, innowacyjne rozwiązania, wyróżniającej się pod tym względem wśród pozostałych szkół funkcjonujących na terenie powiatu kolskiego.

W roku 1918 na mapy Europy i Świata powróciła Polska. Rozpoczęło się kształtowanie zrębów polskiej państwowości. Jednym z jej elementów była oświata i kultura. Jak to wyglądało na terenie gminy Brudzew, opisuje poniższy artykuł. Poświęcono w nim uwagę szkolnictwu powszechnemu, bibliotekom, działalności amatorskiego teatru i ochotniczym strażom pożarnym, a więc tym instytucjom, które miały największy wpływ na rozwój oświaty i kultury, w tym przypadku na terenie gminy Brudzew.

W wyników rozbiorów część Polski znalazła się pod zaborem rosyjskim. Taki stan rzeczy powodował, że do Królestwa Polskiego przysyłano Rosjan, którzy obejmowali urzędy, szczególnie w administracji. Część z nich była ustosunkowana do Polaków wrogo, jednakże zdarzały się pojedyncze osoby i całe rodziny, które można uznać na polonofilów. Do nich z pewnością należeli Rybnikowowie, którzy osiedli na stałe i wpisali się, ogólnie rzecz ujmując, w polski krajobraz, a ich potomkowie mieszkają w Polsce po dziś dzień.

W miejscowości Chełmno nad Nerem w grudniu 1941 r. Niemcy utworzyli obóz natychmiastowej zagłady pod nazwą Kulmhof. Ich priorytetem stało się utrzymanie w ścisłej tajemnicy tego co działo się w obozie oraz systematyczne niszczenie wszelkich śladów zbrodni. Mieszkańców skutecznie zastraszano i grożono pacyfikacją wsi za udzielanie jakiejkolwiek pomocy ewentualnym uciekinierom. Zakaz ten egzekwowany był wyjątkowo restrykcyjnie. Mimo to, pracujący przed wojną na stanowisku sekretarza tutejszego Urzędu Gminy, Stanisław Kaszyński, uważał za swój obowiązek zaalarmowania władz polskiego państwa podziemnego oraz państw zachodnich o dokonywanym tutaj na masową skalę ludobójstwie. Zdekonspirowany, po krótkim śledztwie został rozstrzelany. Krótko po jego śmierci aresztowana została żona, Karolina. Trafiła najpierw do więzienia dla kobiet w Łodzi, a następnie do wiezienia miejscowego gestapo. Najprawdopodobniej podzieliła los męża. Małżeństwo Kaszyńskich osierociło czwórkę niepełnoletnich jeszcze dzieci.

Artykuł omawia siedemdziesięcioletnią działalność Warsztatów działających przy Zespole Szkół Technicznych w Kole. Przedstawione zostały poszczególne etapy rozwoju placówki, która działała na rzecz rozwoju zawodowego młodych z Koła i terenu powiatu kolskiego. Rozważania uzupełnione są o biogramy kolejnych kierowników Warsztatów.

Nazwa Brudzew w źródłach pisanych pojawia się po raz pierwszy na początku II połowy XIII wieku. Lokalna tradycja łączy ją z żyjącym tutaj w XI stuleciu kmieciem o imieniu Brudz. Jako miejscowość prywatna znajdowała się w posiadaniu tak znanych rodów, jak: Jarandowie, Łaszczowie, Radolińscy, Mycielscy, Kurnatowscy. Prawdopodobnie pierwotnie rejon Brudzewa należał do zespołu osadniczego ziemi łęczyckiej. Dopiero penetracja polityczna Polan spowodowała wchłonięcie tego obszaru, który znalazł się w obrębie państwa pierwszych Piastów. Po reformie administracji państwowej w końcu XIV wieku wszedł w granice administracyjne powiatu konińskiego, przynależącego do województwa kaliskiego. W okresie zaborów miejscowość kilkukrotnie zmieniała swą przynależność administracyjną. Za czasów panowania pruskiego w Wielkopolsce, Brudzew przynależał do departamentu kaliskiego. Od 1807 roku miasto leżało w granicach Księstwa Warszawskiego w departamencie kaliskim i powiecie konińskim. W 1815 roku przeszło pod panowanie rosyjskie, przynależąc do połączonego unią personalną z Rosją Królestwa Polskiego. Administracyjnie nadal wchodziło w skład powiatu konińskiego, leżącego najpierw w województwie kaliskim, a następnie w guberniach, najpierw kaliskiej, a potem warszawskiej. W 1867 roku Brudzew znalazł się w granicach nowoutworzonego powiatu kolskiego w guberni kaliskiej. W latach 1918-1938 wchodził w skład powiatu kolskiego i województwa łódzkiego, a po kolejnej reformie administracji w 1938 roku, znalazł się w granicach powiatu tureckiego i województwa poznańskiego. Stan taki przetrwał do roku 1975, kiedy to włączono miejscowość do nowoutworzonego województwa konińskiego. Prawdopodobnie od schyłku XIV lub początku XV stulecia do roku 1870 Brudzew posiadał prawa miejskie. Obecnie miejscowość pod względem przynależności administracyjnej wchodzi w skład powiatu tureckiego i województwa wielkopolskiego.