Marcin Zawadzki

Cel: Bendiokarb jest insektycydem o szerokim spektrum działania, aczkolwiek w niektórych krajach został wycofany z użytku. Stanowi on duże zagrożenie dla ptaków jako że najczęściej ulegają one zatruciu na skutek zjedzenia padliny lub przynęty zawierającej bendiokarb. W pracy przedstawiono wyniki badań toksykologicznych i histopatologicznych obejmujące 48 przypadków celowego zatrucia ptaków drapieżnych bendiokarbem w Europie Wschodniej, a konkretnie w Polsce.

Materiały i metody: Nowa metoda do oznaczania bendiokarbu w próbkach wątrób ptaków została opracowana i zwalidowana z wykorzystaniem ultra-wysokosprawnej chromatografii cieczowej sprzężonej ze spektrometrią mas typu potrójny kwadrupol (UHPLC-ESI-MS/MS). Próbki zostały poddane jednoetapowej precypitacji białek zmrożonym acetonitrylem. Karbaryl-d7 został użyty jako wzorzec wewnętrzny. Zastosowanie metody UHPLC-QqQ-MS/MS umożliwiło uzyskanie najniższego jak dotąd parametru LOQ – na poziomie 1 ng/g bendiokarbu w próbkach biologicznych.

Wyniki: Sekcja zwłok oraz badania histopatologiczne kruków pospolitych (Corvus corax), błotniaków stawowych (Circus aeruginosus), kani rudej (Milvus milvus) oraz orła bielika (Haliaeetus albicilla) ujawniły toksyczność wielonarządową charakteryzującą się przekrwieniami, obrzękami lub zastojem krwi. Badania analityczne potwierdziły obecność bendiokarbu w wątrobie w zakresie stężeń 1808–7721 ng/g. Ponadto obecność tego związku potwierdzono jakościowo w treści żołądka i dziobie, a także w przynęcie znajdującej się w pobliżu padłych zwierząt.

Wnioski: Kompleksowe badania kryminalistyczne mają kluczowe znaczenie w monitorowaniu przypadków śmiertelnych zatruć wśród dzikich zwierząt. Zastosowanie połączonego podejścia analitycznego i histopatologicznego może pomóc w identyfikacji i eliminacji wysoce toksycznych substancji mogących stanowić zagrożenie dla ekosystemu.

Cel: Z medyczno-sądowego punktu widzenia, powszechne stosowanie antybiotyków wymaga opracowania metod ich wykrywania w materiałach biologicznych, aby ustalić ich rolę w reakcjach niepożądanych lub zgonach. W kontekście przeprowadzania badań toksykologicznych na materiałach przechowywanych przez dłuższy czas w różnych warunkach temperaturowych, badania nad stabilnością antybiotyków w matrycach biologicznych przez takie długie okresy są kluczowe dla oceny toksykologicznej w takich przypadkach.

Metody: Stabilność cefuroksymu została określona w krwi i moczu przez 278 dni w trzech różnych temperaturach: -15°C, +4°C, +23°C. Analizy przeprowadzono przy użyciu ultra-wysokosprawnej chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas z potrójnym kwadrupolem.

Wyniki: Metoda spełniała wszystkie wymagania walidacyjne. W niniejszym badaniu przedstawiono również wyniki dotyczące stabilności termicznej cefuroksymu. Cefuroksym wykazał największą stabilność w temperaturze -15°C i był wysoce niestabilny w temperaturze pokojowej (+23°C) we wszystkich badanych matrycach biologicznych.

Wnioski: Badanie potwierdza niestabilność cefuroksymu w próbkach krwi i moczu, dlatego analizy tego antybiotyku w matrycach biologicznych, na przykład dla celów toksykologii sądowej, powinny być przeprowadzane jak najszybciej po pobraniu, aby uniknąć spadku stężenia, lub w przypadku długotrwałego przechowywania materiału, należy ostrożnie interpretować stężenia w przygotowanej ekspertyzie.

Celem tego artykułu przeglądowego było zebranie i analiza dostępnych informacji na temat metakwalonu i jego pochodnych zgłaszanych przez użytkowników na dedykowanych forach internetowych. Metakwalon jest substancją o działaniu sedatywno-hipnotycznym, który w przeszłości był szeroko stosowany w celach medycznych, ale obecnie jest nielegalny w większości krajów ze względu na wysoki potencjał nadużywania. W przeglądzie zebrano informacje na temat dawek, dróg podania, pożądanych i ubocznych skutków odurzenia oraz innych istotnych aspektów nadużywania tych związków. Wyniki przeglądu sugerują, że metakwalon i jego pochodne są nadal używane przez niektóre osoby pomimo ich nielegalnego statusu i potencjalnego ryzyka dla zdrowia. Przegląd, przy braku innych bardziej wiarygodnych danych toksykologicznych, dostarcza cennych spostrzeżeń od bezpośrednich użytkowników na temat używania tych substancji.

New psychoactive substances (NPS) are nowadays a prevalent group of illicit drugs, one of which are synthetic cathinones. The widespread usage of NPS requires fast, reliable, selective and sensitive analytical methods for their identification as well as differentiation. Colorimetric tests are among the most frequently used methods for screening analysis of NPS in forensic sciences because they are fast, cheap and simple they found application in roadside, borders and airport controls, as well as are used for employees control at workplaces. In this paper we present limitations of colorimetric tests based on the example of one of the Simon test’s variant which was used to analyze synthetic cathinones samples. 163 seized drugs samples were analyzed. Used variant of the Simon test comprises reaction of secondary amines with sodium nitroprusside, sodium carbonate and acetaldehyde resulting in deep blue coloration. Our study indicated that the test gives a very low positive results percentage (3%), as well as many false negative results (88%). No pattern in color changes could be observed regarding samples belonging to one group of compounds in order to identify it even when lacking the expected observation. Another important aspects regarding colorimetric test is the fact that observations are very subjective. although this method is fast and easy to perform, it does not provide unambiguous results and thus, they always should be confirmed with the use of other analytical techniques such as LC-MS/MS or GC-MS/MS.