Na świecie żyje ponad miliard osób niepełnosprawnych. W ostatnich latach zaczęto zwracać coraz większą uwagę na potrzeby osób niepełnosprawnych, w tym w kwestii samodzielnego korzystania z komunikacji publicznej. Ułatwiony dostęp do usług transportowych i większa mobilność są ważnymi czynnikami w redukcji ich dyskryminacji. Większa szansa na przemieszczanie się ułatwia znalezienie pracy, dostęp do edukacji itd. Jednakże często dostosowany transport nie jest w pełni uwzględniany w planowaniu, projektowaniu i wdrażaniu polityk związanych z transportem w różnych krajach. Dostępny transport jest szczególnie istotny dla osób niepełnosprawnych, ale przynosi także korzyści dla innych grup pasażerów. Z dostosowanej infrastruktury mogą korzystać osoby starsze, matki z wózkami itd. Pomimo wprowadzenia wielu rozwiązań oraz dużego postępu, wciąż jest wiele do zrobienia. Niniejszy artykuł porusza tematykę dostępności transportu miejskiego dla osób niepełnosprawnych i prezentuje wybrane przykłady dobrych praktyk z krajów europejskich.
