Maciej Krzyżanowski

Uderzenie pięścią w twarzoczaszkę najczęściej skutkuje uszkodzeniem tkanek miękkich, natomiast rzadko kiedy obrażenia te są na tyle poważne, by uznać je za ciężki uszczerbek na zdrowiu. W pracy przedstawiono dwa przypadki, kiedy to pojedyncze uderzenie pięścią w okolicę oczodołu doprowadziło do złamania typu blow out, w pierwszym przypadku z dodatkowym zwichnięciem soczewki oka prawego do ciała szklistego, jaskrą wtórną i odwarstwieniem siatkówki, w drugim przypadku z wstrząśnienie siatkówki, krwotokiem podsiatkówkowym spowodowanym pęknięciem naczyniówki na wysokości plamki żółtej z przejściową, niemal całkowitą utratą widzenia tym okiem. Obrażenia takie choć możliwe, nie są typowe dla opisanego mechanizmu urazu. W obu opiniowanych sprawach określono, iż skutki zdarzeń wyczerpują znamiona naruszenia czynności narządu ciała trwającego dłużej niż 7 dni. Dodatkowo, w drugim opiniowanym przypadku przyjęto, że doszło do narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu – utraty widzenia jednym okiem (inne ciężkie kalectwo) w rozumieniu odpowiednich artykułów Kodeksu Karnego.

Przewlekła przemoc, w każdej formie, w przypadku dzieci rodzi duże zagrożenie wystąpienia w dorosłym życiu całego spektrum zaburzeń psychicznych. Zaburzenia te mogą mieć znaczne nasilenie, a w cięższych przypadkach nawet uniemożliwiać normalne funkcjonowanie indywidualne i społeczne.

Przypadek dotyczy 8 letniej dziewczynki, wobec której w rodzinie biologicznej przez wiele lat miano stosować wszystkie formy przemocy (seksualną, fizyczną, psychiczną oraz zaniedbywanie). Zawiadomienie o przestępstwie zgłosili rodzice zastępczy, którzy zaobserwowali liczne nieprawidłowości w zachowaniu dziecka.

Po analizie bogatego materiału dowodowego, w tym obserwacji zachowań opiniowanej w rodzinie zastępczej oraz kompleksowemu badaniu lekarsko-psychologicznym u opiniowanej rozpoznano m.in. wszystkie formy maltretowanego dziecka wg ICD-10, a także wykazano negatywny wpływ przemocy na sferę psychiczną opiniowanego dziecka.

Uwzględniając całość dostępnego materiału przyjęto, że dziewczynka funkcjonując w swojej biologicznej rodzinie znajdowała się w sytuacji narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (trwałej choroby psychicznej) w rozumieniu o artykułu 160 Kodeksu Karnego.

Wprowadzenie . Tępe urazy krocza mogą wynikać z różnych mechanizmów, w zależności od rozwoju i aktywności dziecka. Im młodsze dziecko tym większe ryzyko, że uraz krocza związany był z napaścią seksualną. Problemem w przypadku małych dzieci jest uzyskanie od nich wiarygodnych informacji odnośnie okoliczności powstania obrażeń, im młodsze dziecko tym problem jest bardziej nasilony. W związku z powyższym tego typu urazy mogą stanowić wyzwanie odnośnie ustalenia rzeczywistego mechanizmu ich powstania.
Omówienie przypadków Przypadek 1 – dotyczył 16 miesięcznej dziewczynki przyjętej do Szpitala z obrażeniami okolicy krocza. W badaniu stwierdzono zasinienia i otarcia naskórka wokół przedsionka pochwy oraz pęknięcie błony śluzowej spoidła tylnego. Do powstania obrażeń miało dojść kiedy dziecko przebywało z opiekunką i jej partnerem, w tym około 30 minut jedynie w obecności mężczyzny. Mężczyzna negował dotykanie dziecka, wg niego obrażenia miały powstać przypadkowo, wg opiekunki obrażenia miały powstać przypadkowo w następstwie upadku w łazience. Konfrontacja wyjaśnień opiekunki i jej partnera z obrażeniami dziecka pozwoliła na zanegowanie ich wiarygodności.
Przypadek 2 – dotyczył 22 miesięcznej dziewczynki przyjętej do szpitala z pojedynczym zasinieniem okolicy spoidła tylnego. Matka podejrzewała, że dziecko mogło doznać urazu krocza przypadkowo podczas prób wchodzenia/wychodzenia z ozdobnej donicy. Celem zweryfikowania wyjaśnień matki na wniosek biegłego przeprowadzono oględziny przedmiotowej donicy oraz dokonano obserwacji zachowania małoletniej przy wchodzeniu i wychodzeniu z donicy co pozwoliło na uwiarygodnienie wyjaśnień matki małoletniej.
Dyskusja. W pierwszym przypadku uwagę zwracała obecność kilku (co najmniej 4) obrażeń zlokalizowanych wokół wejścia do pochwy w postaci zasinień i rozdarcia błony śluzowej. Liczba obrażeń, ich ułożenie wokół wejścia do pochwy (nie w jednej linii), wykluczały możliwość powstania w następstwie upadku, w tym zwłaszcza w okolicznościach podawanych w wyjaśnieniach opiekunki. Charakter obrażeń również zdecydowanie przeczył wersji opiekunki i jej partnera. W drugim przypadku pomimo lokalizacji obrażenia, budzącej podejrzenia co do możliwości seksualnej napaści, dodatkowe, podane wyżej dane, pozwoliły na uwiarygodnienie wersji matki.