Artykuł poświęcony jest podstawom edukacji humanistycznej (szczególnie polonistycznej) we współczesnych uwarunkowaniach kulturowych. Autor, przywołując ustalenia Marthy Nussbaum oraz Chantal Delsol, pokazuje, jak ważne jest przemyślenie celu i sensu takiej edukacji, oraz demonstruje, jak różne mogą być jej ujęcia. Dowodzi również, że dzisiejszy sposób myślenia o edukacji humanistycznej proponowany przez decydentów politycznych w Polsce jest bliższy posttotalitarnemu postrzeganiu rzeczywistości, wnikliwie przedstawionemu w esejach Vaclava Havla, niż propozycjom sformułowanym przez wymienione intelektualistki.
