W artykule zostały przedstawione wstępne rozpoznania dotyczące narracji o twórczości w literaturze dokumentu osobistego (zwłaszcza w zapisach pamiętnikarskich i częściowo w listach) dwóch poetek: Maryli Wolskiej i jej córki, Beaty Obertyńskiej. Celem przeprowadzonych analiz było zbadanie samoświadomości artystycznej obu kobiet, sposobu, w jaki opisywały własny proces twórczy, oraz ewentualnych zależności w rozumieniu istoty poezji i poetyckiego rzemiosła. Lektura listów Wolskiej i Obertyńskiej wskazuje na szczególną rolę w procesie twórczym wspólnoty ludzi sztuki, których opinie wpływają na ostateczny kształt dzieł.
