Klaudia Węgrzyn
The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series, 19 (1/2024), First View, s. 75 - 89
https://doi.org/10.4467/24506249PJ.24.005.20480Klaudia Węgrzyn
The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series, 14 (2/2021), 2021, s. 121 - 136
https://doi.org/10.4467/24506249PJ.21.020.15326Jan Jakub Kolski, tworząc po 1989 roku Pogrzeb kartofla, opowiedział pełnometrażową historię o głęboko problematycznych losach powojennej polskiej wsi. Film rekonstruujący losy nie-Żyda powracającego do domu po pobycie w obozie koncentracyjnym odsyła biograficznie do dziadka Kolskiego; dlatego też w narracji reżysera losy rodzinne i historyczne wytwarzają wizualne powidoki oraz sprowadzają się de facto do chtonicznej cielesności, dającej upust powracającemu, niechcianemu i naznaczonemu doświadczeniu. Ciało poobozowe, poddane reżimowi wykluczenia, strachu oraz wstrętu, staje się wstęgą Möbiusa, której polskie społeczeństwo nie może rozwiązać, lecz jedynie zakopać pod ziemią niepamięci.
Memory (pre)served in the body. Overdreamed comeback in the Burial of Potato movie
Jan Jakub Kolskifilmed The Burial of Potato just after the year of 1989 – he have decided to tell the full-length story based in rural and postwar Polish reality. The movie reconstructed the story of non-Jew coming back to his family home after being held in the concentration camp. The storyreferred biographically to Kolski’s grandfather – hence personal and historical narrations merged together, creating visual after-images based inchthoniccarnality and recurring,stigmatizedexperience. The (foreign) body after the camp – subjected to exclusion, dread and disgust – creates the Möbius strip, event impossible to untangle and understand for the Polish rural society. Left with the redundant body, the group of neighbors and used to be friends decides to burry the memory, identity and subject himself.