Świat kurdyjski jest przestrzenią graniczną. W tej przestrzeni konsekwentnie doświadcza się stanów między wojną a pokojem, oporu i otwartości, obiektywności i subiektywności, przemian i zniekształceń społecznych. Niniejszy artykuł kładzie nacisk na doświadczenia Mestûre Ardalan, najbardziej znanej kobiety w kurdyjskiej historii w tej liminalnej przestrzeni, kurdyjskiej księżniczki z księstwa Ardalan,. Ta poetka i autorka była także jedyną kobietą-historykiem Bliskiego Wschodu aktywną pod koniec XIX wieku. W artykule zbadano, w jaki sposób liminalne doświadczenia Mestûre ukształtowały jej formacyjną i transformacyjną przestrzeń, reprezentującą to, co Victor Turner (1974) nazywa „rytuałem przejścia”, ponieważ uwidacznia on dramat i bieg codziennego życia społeczności oraz znaczenie rytuałów dla zmiany społecznej.
Niniejszy artykuł bada liminalność w trzech różnych kontekstach w odniesieniu do doświadczeń Mestûre. Po pierwsze, liminalność w sensie bycia w radykalnej opozycji do istniejącej struktury. Po drugie, liminalność jako formę symbolicznego statusu istnienia w stanie pośrednim. Wreszcie, liminalność jako samozaparcie, odnoszące się do neutralnego genderowo sposobu, w jaki Mestûre kanalizowała kryzys tożsamości na patriarchalną modłę, której została sama poddana. W tym kontekście liminalność odnosi się do przekroczenia progu lub granicy, kiedy jednostki dobrowolnie lub mimowolnie opuszczają dotychczasowy czas i przestrzeń, wkraczając w nową przestrzeń.
