Katarzyna Miaskowska-Daszkiewicz
Santander Art and Culture Law Review, 1/2023 (9), 2023, s. 91-116
https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.23.007.18119Kontrola konstytucyjności postanowień ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami była do tej pory inicjowana 11 razy z wykorzystaniem różnych trybów i z różnym skutkiem, ponieważ merytorycznie rozstrzygnięto tylko trzy sprawy. Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza problemów konstytucyjnych diagnozowanych w pismach wszczynających postępowanie przed sądem konstytucyjnym. Analiza materiału badawczego prowadzi do wniosku, że powtarzającym się zarzutem niekonstytucyjności była nieproporcjonalna ingerencja w prawo własności oraz deficyty w mechanizmie sprawiedliwości proceduralnej ochrony własności. Jak wynika z wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego, nie przyznaje on a priori pierwszeństwa żadnej z wartości uwikłanych w konflikt aktualizujący się w konfrontacji wymogów ochrony dziedzictwa narodowego z oczekiwaniami skutecznej ochrony prawa własności, ale poszukuje jego rozwiązania w zasadzie proporcjonalności.