Katarzyna Gajlewicz-Korab

Francuski model edukacji medialnej i informacyjnej jest dobrze rozwinięty. Jego podstawą jest polityka edukacyjna i kulturalna rządu Republiki Francuskiej. Działania te mają charakter aktywności scentralizowanej i zetatyzowanej. Aby jednak skutecznie ocenić szanse i zagrożenia związane z ich efektywnością, trzeba osadzić analizę w koncepcji kultur medialnych oraz różnorodności w mediach. Dodatkowo trzeba wziąć pod uwagę dynamicznie zmieniający się świat mediów. Analizie zostały poddane podstawy działania edukacji medialnej i informacyjnej we Francji (EMI), a także jej elementy, takie jak podmioty odpowiedzialne za tę politykę, sposób jej oddziaływania, odbiorcy tej polityki. Na podstawie tak określonego problemu badawczego analizowanego na podstawie koncepcji wykazano, że francuski model istnieje sprawnie, ale wymaga redefinicji w zakresie priorytetów oraz odbiorców. Owa rewizja działań jest głównie spowodowana sytuacją społeczno-polityczną we Francji, której EMI zdaje się nie uwzględniać.

Prasa kobieca, jako składnik polskiego systemu medialnego, była analizowana przez reprezentantów różnych dyscyplin naukowych. Badano między innymi: jej zawartość tematyczną, cechy formalne poszczególnych magazynów, kwestie własnościowe, problemy definicyjne, wewnętrzną subsegmentację itd. Przedstawione w artykule badania stanowią próbę uzupełnienia luki w analizach zawartości prasy kobiecej. Celem głównym jest próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób COVID-19 prezentowano w prasie kobiecej. Artykuł stanowi wstęp do badań. Próbę dobrano celowo. Poszczególne subsegmenty prasy kobiecej reprezentuje jeden wiodący tytuł. Cele szczegółowe to: sposoby prezentowania COVID-19 w poszczególnych tytułach prasy kobiecej należących do różnych subsegentów; dobór i prezentacja informacji w odniesieniu do potrzeb potencjalnych odbiorców; funkcje poradnictwa o COVID-19 w prasie kobiecej.