Kamil Jawgiel
Prace Geograficzne, Zeszyt 148, 2017, s. 107-133
https://doi.org/10.4467/20833113PG.17.005.6273Kamil Jawgiel
Prace Geograficzne, Zeszyt 140, 2015, s. 9-23
https://doi.org/10.4467/20833113PG.15.001.3530Od 2007 r. trwa dyskusja na temat jakości danych uzyskanych z wolontariatu (VGI). Informacje, które uzyskuje się od ochotników, często wynikają z poszukiwania przez nich nowych doświadczeń i są zwykle uważane za niedokładne i błędne. W pracy przedstawiono wprowadzane w różnych postaciach oceny VGI. W analizie kryteriów jakości VGI wykorzystano podstawowe wymiary sprawnie funkcjonującego systemu VGI wyróżnione przez Myszczuka (2012), klasyfikację poziomów zaangażowania wolontariatu VGI Haklaya (2010) oraz zestaw cech opisujących VGI według Coopera i in. (2011). Stwierdzono, że atrybuty te stanowiły podstawę rozwoju typów informacji i płaszczyznę dla analiz porównawczych. Ze względu na utylitarność tej klasyfikacji celem opracowania jest określenie standardów dostarczanej informacji, co może posłużyć poprawie jakości rozwiniętych już systemów VGI. Analizę jakości Informacji Geograficznej (VGI) przeprowadzono na przykładzie monitoringu imisji odoru w Tarragonie i systemu ornitologicznych SABAP2.