Artykuł analizuje reakcje społeczeństwa polskiego na przyjęcie osób uchodźczych z Ukrainy po eskalacji konfliktu zbrojnego w 2022 roku, koncentrując się na koncepcji gościnności oraz jej granicach. Dane zebrano w ramach dwóch projektów badawczych, wykorzystujących jakościowe metody: asynchroniczną wymianę (projekt ULTRAGEN, finansowany przez NCN) oraz wywiady fokusowe (projekt SCIENCE+, Free Press for Eastern Europe).
W artykule skupiono się na czterech obszarach tematycznych, tj. preferencje akulturacyjne osób goszczących, rozumienie gościnności i postrzeganie jej granic, a także rola bliskości kulturowej w odniesieniu do gotowości niesienia pomocy. Analiza wykazała, że Polki i Polacy oczekiwali od ukraińskich gości głównie asymilacji, zarówno w sferze publicznej jak i prywatnej. Badane osoby dość wyraźnie wyznaczyły granice gościnności, szczególnie w kontekście długoterminowego pobytu osób uchodźczych. Obawy o własne bezpieczeństwo ekonomiczne, wzmacniane przez niskie zaufanie do instytucji państwowych, kształtowały ich stosunek do gości. Ponadto, ważną rolę odgrywała postrzegana bliskość kulturowa między Polską i Ukrainą, która przynajmniej w początkowej fazie kryzysu sprzyjać mogła mobilizacji humanitarnej. Wyniki wskazują także na pilną potrzebę systemowego zarządzania różnorodnością kulturową w celu minimalizowania potencjalnych konfliktów międzygrupowych.
