Joanna Czarny
Środowisko Mieszkaniowe, 15/2015, 2015, s. 46 - 53
Mimo zachodzących w Polsce transformacji i w ich rezultacie, pozytywnych zmian w miastach, problemy dotyczące jakości przestrzeni w wielu fragmentach pozostają nierozwiązane. Brak podejmowanych działań w kierunku uzyskania czytelnej strategii w planowaniu przestrzennym prowadzi do stagnacji zastanych warunków. W konsekwencji sprzyja to pogłębianiu się problemów, ich nawarstwianiu oraz rozprzestrzenianiu się patologii przestrzennej. Metoda budowy „map mentalnych” miasta, poprzez stworzenie kręgosłupa urbanistyczno-architektonicznego, zaznaczonego w konkretnym krajobrazie miejskim, pozwoliłaby na świadome wskazanie i podkreślenie znaczenia konkretnych terenów i obiektów, przy zachowaniu ciągłości ich wspólnych relacji. Zaznaczenie potencjału przestrzeni publicznych oraz terenów rekreacyjnych i szczególnie wartościowych, po uprzednim rozpoznaniu potrzeb i możliwości kształtowania, stwarzałoby również szansę weryfikowania danego systemu społecznego. Celem artykułu jest postawienie diagnozy w formie wniosków, dotyczących jakości przestrzeni w miastach na podstawie projektu „mapy mentalnej” jako narzędzia służącego do uzyskania wyrazistej struktury miasta, w celu świadomego jej kształtowania.