Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 150 (4), 2023, s. 827 - 830
https://doi.org/10.4467/20844069PH.23.045.19456Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 143 (1), 2016, s. 213 - 218
https://doi.org/10.4467/20844069PH.15.001.4934Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 140 (3), 2013, s. 299 - 303
In the Search for a Scapegoat.
On the Margin of the Book: Lewis Sorley, Westmoreland: The General Who Lost Vietnam,
New York 2011, Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company, XX + 398 pages
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 142 (3), 2015, s. 523 - 539
Artykuł recenzyjny
Jessica M. Chapman, Cauldron of Resistance. Ngo Dinh Diem, The United States, and 1950s Southern Resistance, Cornell University Press, Ithaca – London 2013, pp. XIII + 276
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 145 (3), 2018, s. 651 - 653
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 137, 2010, s. 213 - 217
Fragment
Druga wojna indochińska, znana powszechnie jako wojna wietnamska, była jednym z najważniejszych konfl iktów XX wieku. Wzbudzała silne emocje zarówno wśród zwykłych ludzi, jak i środowisk naukowych jeszcze w trakcie swego trwania. Co więcej, mimo upływu czasu temperatura debaty historycznej dokoła amerykańskiej interwencji w Azji Południowo-Wschodniej bynajmniej nie opadła. Po okresie narodowej traumy w latach 70. kolejna dekada przyniosła wiele sukcesów militarnych i politycznych, które w połączeniu z upływającym czasem zaczęły zacierać obraz brudnego i niesprawiedliwego konfliktu, funkcjonującego w zbiorowej świadomości Amerykanów jeszcze dziesięć lat wcześniej. W tych korzystnych warunkach zaczęła się formować amerykańska historyczna szkoła rewizjonistyczna. Argumentując, iż rolą historyka jest podawać w wątpliwość i podważać powszechnie przyjęte prawdy, rozpoczęła ona intelektualną walkę z dotychczasowym przedstawieniem wojny wietnamskiej jako okrutnej, bezsensownej i od początku skazanej na niepowodzenie.
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 145 (1), 2018, s. 211 - 213
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 146 (3), 2019, s. 621 - 635
https://doi.org/10.4467/20844069PH.19.035.10389When Geneva Agreements dividing Vietnam were reached in the early morning hours of 21 July 1954, the Article 14(d) of those accords was considered to be a minor, technical one. It guaranteed free movement of people between opposite sides’ zones, so they could move to the half of Vietnam they preferred. The authorities in both the South and the North didn’t expect more than several tens of thousands of people. Instead, the South was fl ooded with a vast wave of refugees, numbering in hundreds of thousands. Geneva Conference also established the International Commission for Supervision and Control, composed of India, Canada and Poland, to oversee the implementation of the Geneva Accords in Indochina. One of its most important tasks was to supervise the aforementioned free movement of people. In this article, I would like to show how internal diff erences between the countries making the ICSC aff ected the supervision of Article 14(d), particularly in respect of activities of communist side, which actively tried to prevent people from leaving North Vietnam.
II Konferencja Naukowa „Wojny i konflikty zbrojne po 1945 roku” (Bydgoszcz, 23–24 listopada 2015 r.)
Jarema Słowiak
Prace Historyczne, Numer 143 (1), 2016, s. 233 - 236