Janusz Maj
Homo et Societas, Nr 9/2024, 2024, s. 34-52
https://doi.org/10.4467/25436104HS.24.004.20942Janusz Maj
Homo et Societas, Nr 5/2020, 2020, s. 12-21
https://doi.org/10.4467/25436104HS.20.001.13234Użyteczność pracy socjalnej można uznać za wartość przydatną w realizacji założeń i celów stawianych przed systemem pomocy społecznej w społeczeństwie współczesnym. Z kolei idea empowermentu interpretowana w duchu samostanowienia jednostek i w duchu wrażliwości społecznej nie pozwala zapomnieć o tym, że brak uznania społecznego jest pozbawianiem podmiotowości i samostanowienia jednostek o sobie. W artykule zostały zaznaczone wzajemne powiązania pomiędzy użytecznością i empowermentem na obszarze pracy socjalnej, które mogą przyczyniać się do rozpoznawania kwestii społecznych w ich etycznym wymiarze oraz mogą pomagać w podejmowaniu i rozwiązywaniu problemów socjalnych odnoszących się zarówno do całości systemu pomocy społecznej, jak i do rozwiązywania problemów lokalnych z poszanowaniem wolności indywidualnej jednostek. Dzieje się tak wtedy, gdy użyteczność jest definiowana w duchu przydatności i praktycznego zastosowania powiązanych z działaniem na rzecz dobra dla innych, a idea empowermentu określa, że w pracy socjalnej nie można rezygnować z takiej wartości, jak upodmiotowienie jednostek i grup społecznych w kontekście ich samostanowienia o sobie i usamodzielniania.