Projektowanie wielkoskalowych centrów i pawilonów targowych ma swoją własną specyfikę – „technologie” powiązań funkcjonalnych i uwarunkowania konstrukcyjne, związane ze znacznymi rozpiętościami stosowanych przekryć. Po latach, jakie minęły od pierwszych własnych doświadczeń projektowych w tej dziedzinie1, jest odpowiedni moment na refleksje nt. historii i perspektyw tej architektury. Ciekawym i pouczającym przedmiotem takiej analizy jest niewątpliwie Centrum Kongresowe w Lipsku, będące swoistą kontynuacją światowych tradycji targowych i historycznych przestrzeni handlowych tego miasta. Po 17 latach od rozpoczęcia użytkowania nowych hal targowych Lipska można dziś podjąć próbę oceny ich funkcjonowania i nowatorstwo zastosowanych rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych. Porównanie tych budowli z architekturą innych pawilonów projektowanych na historyczne i współczesne wystawy światowe, wskazuje przewagę prostoty, konstrukcji i uniwersalności form, nad wybujałymi ambicjami twórców architektury „jednej wystawy”.
