https://orcid.org/0000-0002-9732-0312
Gellért Ernő Marton – magister historii, absolwent Instytutu Historii, oraz Wydziału Literatury i Języka Węgierskiego Uniwersytetu w Segedynie (2012) (Szegedi Tudományegyetem) na Węgrzech, doktorant w Instytucie Historii Uniwersytetu w Segedynie (2013–2016); młodszy asystent naukowy Grupy Badawczej Okresu Osmańskiego przy ELKH–SZTE (Sieć Badawcza Eötvös Loránd – Uniwersytet w Segedynie) (Segedyn, Węgry). Zainteresowania naukowe: traktaty pokojowe osmańsko-habsburskie z XVI–XVIII wieku, a także historia Rzeczypospolitej Obojga Narodów i Księstwa Siedmiogrodu oraz ich związek. Prowadzi zajęcia dydaktyczne w Instytucie Historii Uniwersytetu w Segedynie. Nagrody i Stypendia: Bilateralne Stypendium Państwowe (między Polską a Węgrami) (Kraków, Polska, 2018/2019), Nagroda Specjalna Lyceum Pro Scientiis na OTDK (Krajowa Konferencja Naukowa Studentów), sekcja Nauk Humanistycznych i Historii Węgier Wczesnej Epoki Nowożytnej (2011), Stypendium Republiki Węgierskiej (2010/2011). Członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Sekretarz Rady Powierniczej Fundacji Gyula Kristó. Poza artykułami współredaktor tomu: „Prace Historyczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego”, 2021, nr 148 (4): Poland and Hungary between the Habsburgs and the Ottomans: Chapters from the History of Poland and Hungary from the Middle Ages to the Modern Age.
Gellért Ernő Marton
Rocznik Przemyski. Historia, 1 (27) 2022, 2022, s. 451 - 460
https://doi.org/10.4467/24497347RPH.22.027.16652Celem artykułu jest przedstawienie raportu o stanie bieżącej pracy doktorskiej autora. Od czasu ukazania się pierwszej publikacji autora w „Roczniku Przemyski. Historia” w 2019 roku, prowadzono dalsze kwerendy archiwalne oraz zakończono kolejne publikacje dotyczące habsbursko-ottomańskich negocjacji terytorialnych w Szécsény i Budzie w latach 1628–1629. Poniżej znajdują się odnośniki dotyczące publikacji związanych z tematyką rozprawy oraz informacje dotyczące pierwszych wyników cząstkowych.
Gellért Ernő Marton
Rocznik Przemyski. Historia, 1 (30) 2024, 2024, s. 397 - 401
https://doi.org/10.4467/24497347RPH.24.018.20522Gellért Ernő Marton
Rocznik Przemyski. Historia, 1 (29) 2023, 2023, s. 9 - 34
https://doi.org/10.4467/24497347RPH.23.002.18908Gellért Ernő Marton
Rocznik Przemyski. Historia, 1 (26) 2021, 2021, s. 3 - 28
https://doi.org/10.4467/24497347RPH.21.001.14724The goal of this paper is to summarise the diplomatic and political role of poet and intellectual, János Rimay of Alsósztregova and Rima. Rimay is well-known as the pupil and friend of the great Hungarian poet, Bálint Balassi, and also as a great poet and a representative of stoicism, as well as as a diplomat and statesman who became important in the regional diplomacy in the last decades of the 16th century and the first decades of the 17th century.
Gellért Ernő Marton
Prace Historyczne, Numer 148 (4), 2021, s. 719 - 730
https://doi.org/10.4467/20844069PH.21.047.14023The article focuses on the examination of three emissary diaries related to the Peace Treaty of Szőny (1627). These sources differ considerably from the most widespread sources used in the diplomatic history. The diaries were published earlier but have not been systematically compared yet. These diaries approach the treaty from different perspectives even though they touch upon the same affair. The emissaries arrived to the peace talks with various mandates, resided in different places, and exchanged their correspondence with different persons, thus gaining access to the same pieces of information at different times and/or in different places. Therefore, it is reasonable to pose the following questions: what kind of information was known by whom in a given moment; which specific aspect of the peace talks was concerned; who could exert an influence on the process; and, respectively, how and for what purpose the pieces of information were retrieved from a participant; or how these pieces of information were used by those who belonged to the participant’s network of relations.
* The research related to this paper was supported by the Ministry of Human Capacities (Emberi Erőforrások Minisztériuma) through the grant (code no. 20391-3/2018/FEKUSTRAT), by the Bilateral State Scholarship subsidised by the Tempus Public Foundation (Tempus Közalapítvány, Államközi Ösztöndíj). This paper is written as a contribution of the Interdisciplinary Centre of Excellence, the Department of Medieval and Early Modern Hungarian History (Faculty of Humanities and Social Sciences) (University of Szeged), and the MTA–SZTE Research Group of the Ottoman Age.