Dla reprezentantów czerwonego salonu Wiktora Hugo, wzrastających w cieniu Corneille’a i Racine’a, najważniejszym etapem rewolucji romantycznej było zdobycie sceny Comédie-Française. Dopóki klasycystyczne formy literackie nie zostały przezwyciężone, dopóty romantyzm nie mógł się uważać za kierunek zwycięski. Artykuł stanowi próbę opisu sporów romantyków z klasykami na polu teatralnym, walk o nowy teatr, który stać się miał trybuną nowych prądów estetycznych i ideologicznych.
