Celami artykułu są zarysowanie oraz krytyczna analiza obecnych we współczesnej socjologii ciała oraz socjologii medycyny koncepcji dotyczących obrazu ciała w procesie starzenia. Z jednej strony analizie poddane zostały koncepcje koncentrujące się na problematyce konstruowania społecznego obrazu ciała osób starszych, wskazujące na znaczenie takich procesów, jak rozwój kultury konsumpcyjnej, stygmatyzacja czy stereotypizacja starości na ten obraz. Z drugiej strony analizowano prace poświęcone subiektywnemu obrazowi ciała wśród osób starszych, opisujące to, w jaki sposób starzenie się ciała wpływa na proces konstruowania i przeformułowywania jednostkowej tożsamości oraz negocjowanie obrazu własnego ciała. Przeprowadzone analizy wskazały, że problematyka społecznego oraz subiektywnego obrazu ciała w procesie starzenia wzbudza stosunkowo duże zainteresowanie badawcze, istniejące jednak opracowania są nierzadko jednostronne czy podchodzą do tego zagadnienia w bardzo ograniczony sposób. Koniecznością jest więc wypracowanie wielowymiarowego ujęcia cielesności w procesie starzenia, które uwzględni zarówno społeczne wyznaczniki, jak i subiektywne interpretacje obrazu ciała wśród osób starszych.
