Artykuł jest szkicem biografi cznym Pantelejmona Juriewa – dziennikarza, poety oraz działacza mniejszości rosyjskiej w Polsce. Był on aktywny zarówno w czasie II Rzeczypospolitej (wówczas głównie pod pseudonimem Siemion Witjaziewskij), jak i Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Swoje pierwsze utwory poetyckie opublikował jeszcze jako uczeń gimnazjum w Ostrogu na Wołyniu, był też w tym czasie członkiem lokalnej grupy poetyckiej. Wkrótce po ukończeniu gimnazjum zaczął się aktywnie udzielać na łamach rosyjskich gazet emigracyjnych w II Rzeczypospolitej, gdzie publikował swoją poezję, prozę, a także artykuły historyczne i felietony o tematyce politycznej, w których atakował ukraiński ruch narodowy oraz proces ukrainizacji Cerkwi prawosławnej na Wołyniu. Po zakończeniu wojny pozostał w komunistycznej już Polsce, osiedlając się na terenie Łodzi. Zaangażował się również w tworzenie rosyjskiego miesięcznika kulturalnego Zwieno. Po odwilży politycznej w Polsce zaangażował się również w działalność Rosyjskiego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego (RTKO), stając się członkiem jego Zarządu, a następnie zostając redaktorem naczelnym tygodnika Russkij Gołos, którym kierował aż do samego końca. Następnie, po rozwiązaniu przez komunistyczne władze RTKO, stał się jednym ze współzałożycieli nowej organizacji tego typu, której przez pewien czas był nawet prezesem. Mimo przynależności do PZPR starał się zachować pewną swobodę ideologiczną. Musiał on jednak z czasem ustąpić na rzecz człowieka popieranego przez władze komunistyczne. Po odejściu na emeryturę prowadził pionierskie badania nad historią prasy rosyjskiej na ziemiach polskich, które jednak zostały przerwane przez śmierć.
