Tekst przedstawia opis dzisiejszej architektury mieszkaniowej, jej dążenia ku abstrakcji i oderwanie od kanonów modernistów z kręgu CIAM-u. Współczesność zapomina powoli o nadrzędności funkcji nad formą. Projektanci mają wreszcie szansę na swobodne kształtowanie brył budynków niezależnie od ich przeznaczenia. Jak się wydaje, wiodącą metodą tworzenia nowej architektury staje się rozbicie formy. Wyrosło ono z architektury ekspresjonizmu początku XX wieku, a utrwaliło się podczas trwania dekonstruktywizmu z końca XX wieku. Takie „nowe” tworzenie architektury niesie możliwość dołączenia się jej wreszcie do grona sztuk bezinteresownych i, co najważniejsze, daje szansę na powtórne stanie się sztuką.

The text provides an overview of contemporary housing architecture, its aspirations towards abstraction and detachment from the canons of Modernists from the CIAM circle. The present slowly forgets about the primacy of function over form. Designers have finally a chance for unrestrained formation of the bodies of buildings regardless of their purpose. It seems that breakdown of form is becoming a leading method for creating the new architecture. It originated from the Expressionist architecture of the early twentieth century, and perpetuated during the Deconstructivism of the late twentieth century. Such “new” creation of architecture gives it the potential for joining the group of disinterested arts at last, and most importantly – a chance to become art anew.