Binkowski D., 2016, Otwarcie drugiego stopnia w twórczości Szkoły Nowojorskiej w świetle teorii Mar- shalla McLuhana, Kraków: Nomos.
Cage J., 2010, Kompozycja jako proces: niezdeterminowanie, tłum. S. Wieczorek [w:] Kultura dźwię- ku: teksty o muzyce nowoczesnej, red. Ch. Cox, D. Warner, tłum. J. Kutyła et al., Gdańsk: Słowo/ Obraz Terytoria.

Demska-Trębacz M., 2005, Czas – przestrzeń – rytm: wykłady lubelskie, Lublin: Polihymnia.
Eco U., 1994, Dzieło otwarte: forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych, tłum. J. Gałuszka
et al., Warszawa: Czytelnik.
Eco U., 2008, Dzieło otwarte: forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych, tłum. L. Eustachie- wicz et al., wyd. 3, nowe i popr. przez autora, Warszawa: W.A.B.
Gołąb M., 1987, Dodekafonia: studia nad teorią i kompozycją pierwszej połowy XX wieku, Bydgoszcz: Redakcja Wydawnictw Pozaprasowych „Pomorze” Pomorskiego Wydawnictwa Prasowego RSW
„Prasa – Książka – Ruch”.
Jordan-Szymańska A., 1997, Percepcja formy utworu muzycznego w świetle psychologii poznawczej,
„Res Facta Nova”, nr 2 (11).
Popławski M., 2004, Poziom redundancji i rodzaj ekspozycji materiału audiowizualnego a rozpozna- wanie informacji telewizyjnych [w:] Psychologiczne aspekty odbioru telewizji 2, red. P. Francuz, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Mianowski J., 2004, Afekt w operach Mozarta i Rossiniego, Poznań: Rhytmos.
Paja-Stach J., 1992, Dzieła otwarte w twórczości kompozytorów XX wieku, Kraków: Uniwersytet
Jagielloński.
Rudziński W., 1987, Nauka o rytmie muzycznym, t. 2, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Załuski T., 2000, Umberto Eco: powtórzenie i pozaestetyczny sens awangardy, „Acta Universitatis Lo-
dziensis. Folia Philosophica”, nr 18.