Japoński teatr tańca butō a buddyzm zen
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEJapoński teatr tańca butō a buddyzm zen
Data publikacji: 29.06.2019
The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series, 2018, 8 (2/2018), s. 57 - 76
https://doi.org/10.4467/24506249PJ.18.012.10829Autorzy
Japoński teatr tańca butō a buddyzm zen
Butoh is, created in the late 1950s, a Japanese avant-garde dance theatre. Its main representatives were Hijikata Tatsumi (1928–1986) and Ōno Kazuo (1906–2010). Hijikata criticized the rigid division into theater and dance, denied any form of strict codification of dance, and also rejected the concepts of technique and methods. Also for Ōno rigid frame of existing dance genres turned out to be insufficient and he created his own dance, based on structural improvisation. They both started with contemporary dance, fascinated by its possibilities, and finally created their own form. Intuition, spontaneity and the ability to transformation were the key to their dance. Some researchers connect butoh with Zen, seeing it as a meditation in motion, involving cleansing of motions from intentions and release from oneself. The position that links butoh with Zen is sometimes criticized and presented as its unjustified stereotypization. The aim of the article is to look at the similarities and relations between butō and the philosophy of Zen Buddhism.
1. Capiga A., Bunt ciała. Butoh Hijikaty, Biblioteka Muzeum Manggha, Kraków 2009.
2. Capiga-Łochowicz A., Tańcząc w głąb siebie – od tańca butō do psychoterapii tańcem i ruchem [w:] B. Kubiak Ho-Chi, I. Rutkowska (red.), Dwa filary japońskiej kultury: literatura i sztuki performatywne, Polska Fundacja Japonistyczna, Warszawa 2014, s. 255–279.
3. Crump J. T., ”One Who Hears Their Cries”: The Buddhist Ethic of Compassion in Japanese Butoh, Dance Research Journal, Vol. 38, No. 1/2 (Summer – Winter, 2006), s. 61–73.
4. Fraleigh S., Tańcząc w stronę mroku: butō, zen, Japonia, Wiesna Mond-Kozłowska (tłum.), Universitas, Kraków 2004.
5. Hijikata T., From Being Jealous of a Dog’s Vein, TDR (1988–), The MIT Press Vol. 44, No. 1 (Spring, 2000), s. 56–59.
6. Hijikata T., Wind Daruma, The MIT Press TDR (1988–), Vol. 44, No. 1 (Spring, 2000), s. 71-81.
7. Janicka E., Transkulturowy charakter japońskiego tańca butō, niepublikowana praca doktorska napisana pod kierunkiem dr. hab. Juliusza Tyszki w Zakładzie Performatyki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2012, [www 01] (data dostępu: 04.05.2018).
8. Merton T., Zen i ptaki żądzy, Adam Szostkiewicz (tłum.), Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988.
9. Ohno K., Ohno Y., Świat butoh Kazuo Ohno, I. Rutkowska (tłum.), Fundacja Pompka, Warszawa 2014.
10. Pastuszak K., Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego. Teatr ciała-w-kryzysie, Universitas, Kraków 2014.
11. Sanders V., Dancing and the Dark Soul of Japan: An Aesthetic Analysis of Butō, University of Hawai’i Press Asian Theater Journal Vol. 5, No. 2 (Autumn, 1988), s. 148–163.
12. Stein B. S., “Twenty Years Ago We Were Crazy, Dirty, and Mad”, The MIT Press The Drama Review: TDR, Vol. 30, No. 2 (Summer, 1986), s. 107–126.
13. Suzuki S., Umysł zen, umysł początkującego, Jacek Dobrowolski (tłum.), Elay, Jaworze 2010.
14. Wybrański W., Butō – japoński teatr tańca mroku, [w:] E. Pałasz- Rutkowska (red.), Polska i Japonia. W 50. Rocznicę wznowienia stosunków oficjalnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009, s. 201–234.
Wykorzystane źródła internetowe:
[www 01] https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/3511/1/E.Janicka%20PHD.pdf
Informacje: The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series, 2018, 8 (2/2018), s. 57 - 76
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Japoński teatr tańca butō a buddyzm zen
Japoński teatr tańca butō a buddyzm zen
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Polska, ul. Gołębia 24, 31-007 Kraków
Publikacja: 29.06.2019
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY-NC-ND
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 1427
Liczba pobrań: 1142