Arktyka była często postrzegana jako region wyizolowany od większych globalnych konfliktów, co określano mianem „Arctic exceptionalism”. Jednak pełnoskalowa agresja Rosji na Ukrainę w 2022 r. podważyła to założenie, prowadząc do rosnących napięć i militaryzacji. Niniejszy artykuł wykorzystuje ramy poststrukturalistyczne do analizy strategii arktycznych, publikowanych przez państwa zachodnioarktyczne w latach 2006‑ 2024, traktując te strategie jako kluczowe akty mowy, konstruujące znaczenie polityczne regionu. Analiza dyskursu, wspomagana oprogramowaniem AntConc, bada, w jaki sposób państwa zachodnioarktyczne przedstawiają Rosję oraz jak te narracje ewoluowały.
Wyniki ukazują zmianę, od przedstawiania Rosji jako partnera przy współpracy do coraz bardziej zmilitaryzowanego i ekspansjonistycznego podmiotu. Zmiana ta odzwierciedla kontrastujące podejścia – państwa zachodnie koncentrują się na multilateralizmie i prawie międzynarodowym, podczas gdy Rosja kładzie nacisk na suwerenność i siłę militarną. Podejście poststrukturalistyczne podkreśla, jak dyskurs aktywnie konstruuje rzeczywistość międzynarodową Arktyki, wpływając na dynamikę władzy i stabilność regionalną.
Przyszłe zarządzanie regionem zależy od rozwiązania szerszych napięć politycznych, ale ponowne włączenie Rosji do współpracy pozostaje niepewne. Utrzymanie multilateralizmu i poszanowanie prawa międzynarodowego będzie kluczowe dla przeciwdziałania destabilizującym narracjom i wspierania współpracy oraz pokoju w Arktyce.
