Wojciech Ratajczak
Konteksty Kultury, Tom 20 zeszyt 2, 2023, s. 145 - 158
https://doi.org/10.4467/23531991KK.23.015.18355Artykuł omawia poemat Toast Agnieszki Osieckiej, odnaleziony w rękopisie dopiero po śmierci poetki. Autor rozpoczyna od przyjrzenia się strategiom funkcjonowania w rzeczywistości PRL stosowanym przez autorkę Białej bluzki. Szczególnie zwraca jednak uwagę na reakcję Osieckiej na ogłoszenie stanu wojennego jako główną przyczynę zmierzenia się przez nią z formą poematu. W dalszej części wywodu autor interpretuje Toast, określając go – zgodnie z zaproponowanym przez Jacka Łukasiewicza terminem – jako poemat wielogłosowy średniego rozmiaru z dominantą liryczną. Przygląda się również stronie językowej utworu, szczególnie używanym przez poetkę zarówno typowym, jak i odmiennym dla języka poezji stanu wojennego schematom. W konkluzji autor podkreśla rolę, jaką sama próba napisania poematu spełniła w skorygowaniu przez Osiecką jej warsztatu twórczego, tak by język jej piosenek przystawał do nowej rzeczywistości społeczno-politycznej lat 80.
Wojciech Ratajczak
Konteksty Kultury, Tom 18 zeszyt 1, 2021, s. 182 - 188
https://doi.org/10.4467/23531991KK.21.014.13544