Wojciech Maciejowski

Typologia to jedna z najważniejszych procedur umożliwiających podział i systematyzowanie jednostek taksonomicznych w środowisku przyrodniczym, której efektem jest mapa typów klasyfikowanych jednostek. Główny cel pracy stanowiło opracowanie typologii środowiska przyrodniczego południowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej przy wykorzystaniu metody indukcyjnej (kartowanie terenowe), a także sprawdzenie, czy granice wyróżnionych jednostek jakkolwiek nawiązują swoim przebiegiem do granic najnowszych podziałów regionalnych i krajobrazowych Polski, przeprowadzonych metodami dedukcyjnymi. Obszarem badań była urozmaicona wapiennymi ostańcami i rozcięta głębokimi dolinami krasowymi wierzchowina Wyżyny Olkuskiej, a także fragmenty obniżenia Rowu Krzeszowickiego i zrębu Garbu Tenczyńskiego. Rezultatem przeprowadzonego kartowania było wyodrębnienie 872 odrębnych jednostek (uroczysk), zgrupowanych później w 22 typy. Za główne kryteria typologii uznano różnorodność geologiczno-morfologiczną, typy gleb i zmienność potencjalnej roślinności naturalnej, a więc elementy uznane przez German (1992) za najbardziej reprezentatywne. Przyjmując te kryteria dokonano grupowania typologicznego, a w wyniku nałożenia cech wskaźnikowych uzyskano cztery typy środowiska przyrodniczego, którymi są: I – typ środowiska dolin martwych wyciętych w skałach średnio i bardzo odpornych, z kompleksem mad i gleb deluwialnych oraz potencjalnym zbiorowiskiem łęgów i grądów niskich; II – typ środowiska sterasowanych den dolin, wyciętych w skałach mało odpornych, z kompleksem mad oraz potencjalnym zbiorowiskiem łęgów i grądów niskich; III – typ środowiska wysoczyzn zbudowanych ze skał mało odpornych, z kompleksem gleb płowych, brunatnych i deluwialnych próchnicznych oraz potencjalnym zbiorowiskiem grądów wysokich; IV – typ środowiska wyżyn węglanowych zbudowanych ze skał średnio i bardzo odpornych, z kompleksem rędzin i gleb płowych oraz potencjalnym zbiorowiskiem buczyn, borów mieszanych i grądów wysokich.

The article presents the complex of Batu Caves which is on the one hand, one of the most recognizable religious centres of Hinduism in the area of Muslim Malaysia, annually visited by thousands of pilgrims within Holy Thaipusam festival, and, on the  other hand, the complex of caves popular with tourist and willingly visited. The author presents both the character and specific custom elements of this popular festival and discusses the advantages of caves as formation of inanimate nature available to tourism.

Tourist and religious potential of the Philippine archipelago

The paper discusses the geographic distribution of the most important centers of religious worship ( Marian shrines, sanctuaries of the Lord, sites of religious festivals, Passion Plays ) in the Philippines, presenting the issue against the background of a diverse mosaic of language, ethnicity and religion ( mainly Christianity and Islam ). The primary purpose of the paper is to describe the significant religious and tourist potential of the Philippines. The statistical data used in the paper were obtained from the World Tourism Organization ( UNWTO ), materials obtained from an internet query, and the available research literature on religious tourism in the Far East. Much information came from direct observation and material collected during a research stay in the Philippines in 2010. The authors place particular emphasis on the key characteristics of pilgrimage centers of the Roman Catholic religion – the dominant religion in the Philippines. The data show the most important sites and religion-oriented buildings such as churches and sacred figures as well as their importance to pilgrims. The paper also focuses on to the importance of pilgrimage centers of different religious denominations