Wojciech Kujawski

Budynki mogą tworzyć poczucie wspólnoty i dodawać do charakteru dzielnic i miast. Mogą też wspierać społeczności poprzez bezpośredni wkład w wymagania infrastrukturalne sąsiadów lub poprzez zmniejszenie własnych potrzeb oraz/lub tworzenie systemów zaopatrzenia i oczyszczania w celu zwiększenia pojemności systemów, na przykład w odniesieniu do energii i wody. Budynki mogą również zmniejszyć marnotrawstwo w środowisku i obciążeniach ekonomicznych, odzyskując ciepło utracone przez nieefektywne systemy i wykorzystując odpady komunalne, zwłaszcza bioodpady, jako źródło paliwa. Zapotrzebowanie na energię w budynkach stanowi znaczną część wyzwania, aby zmniejszyć uzależnienie od paliw kopalnych, oszczędzać zasoby, zmniejszyć emisję i złagodzić skutki zmian klimatycznych, a jednocześnie przedstawiać możliwości zmniejszenia negatywnego wpływu na infrastrukturę komunalną. Niniejszy artykuł wyjaśnia, jak budynki mogą złagodzić takie oddziaływania, a jednocześnie działać jako elementy infrastruktury.

Urban spaces versus climate conditions—Spitsbergen

This article’s aim is to demonstrate that social spaces play an immensely important role within cities regardless of the climate zones in which those cities are located. Even areas with an extremely cold climate see the emergence of places where their residents meet and coexist. The publication is based on examples from Spitsbergen. Research was conducted in the town of Longyearbyen. The factors that determine the quality of common spaces, their utility, the degree of their acceptance and satisfaction derived from spending time in them are the outcomes of widely known determinants concerning the design of social and public spaces, but are affected by their specific climate conditions to a much greater degree.

Keywords: urban spaces, climate, Spitsbergen

Artykuł ma na celu wykazanie, że przestrzenie społeczne w miastach spełniają ogromnie ważną rolę, niezależnie od strefy klimatycznej w jakiej miasta te się znajdują. Nawet na terenach o ekstremalnie zimnym klimacie, wykształcają się miejsca spotkań i współegzystowania mieszkańców. W publikacji oparto się na przykładach ze Spitzbergenu. Badania przeprowadzono w mieście Longyearbyen. Czynniki które determinują jakość przestrzeni wspólnych, ich użyteczność, stopień akceptacji i zadowolenia ze spędzania w nich czasu przez mieszkańców wynikają z ogólnie znanych uwarunkowań dotyczących kształtowania przestrzeni społecznych i publicznych, ale w większym stopniu, ze specyficznych warunków klimatycznych.