Celem badań było ustalenie, czy polskie konserwatywne czasopisma opinii (Gazeta Polska i Najwyższy Czas!) mogą być odpowiedzialne za pogłębianie rasistowskich schematów myślenia. Kontekst badawczy obejmował problematykę migracji z państw Bliskiego Wschodu i Afryki na przykładzie wydarzeń na granicy polsko-białoruskiej. Główną metodą badań była analiza zawartości, z uwzględnieniem analizy dyskursu (ramy medialne). Próba badawcza wynosiła łącznie 109 tekstów (GP 86 i NC 23). Formułując tezy badawcze, wykorzystano teorię francuskiego filozofa Étienne’a Balibara, zwłaszcza rozważania dotyczące rasizmu i pojęcia granicy. Wyniki badań dały pozytywną odpowiedź na główny problem badawczy. Analiza porównawcza wykazała podobieństwa obu czasopism w zakresie stosowanej retoryki wobec migrantów (antyimigrancka narracja, podział „my–oni”, językowe zabiegi będące elementem strategii wykluczenia), a także wielości występowania toposu granicy, która jest rozumiana jako zewnętrzna granica terytorium Polski, granica zoopolityczna i granica mentalna. Elementem różnicującym badane czasopisma był kontekst polityczny – GP wspierała politykę PiS oraz wykorzystywała konflikt do pogłębiania wewnętrznej polaryzacji, NC krytykowała działania rządu Zjednoczonej Prawicy.
