Tomasz Cywka
Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 74 (4), 2024, s. 324-336
https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.24.025.21224Tomasz Cywka
Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 71 (3-4), 2021, s. 87-94
https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.21.005.15615W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby samobójstw z wykorzystaniem helu. Zgony z użyciem tego gazu są szybkie i nie towarzyszy im uczucie duszności. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badania pośmiertnego kobiety, która popełniła samobójstwo poprzez inhalację helu. Sekcja zwłok nie wykazała żadnych zmian pourazowych, natomiast badanie TK wykazało obecność dużej ilości gazu w naczyniach żylnych i tętniczych całego ciała oraz w jamach serca. W ocenie obrazów PMCT uwzględniono także zmiany wynikające z procesów rozkładowych. Rezultaty przeprowadzonej diagnostyki potwierdzają wyniki wcześniejszych doniesień, które wskazywały, iż wdychanie dużych ilości helu prowadzi do śmierci nie tylko (jak wcześniej sądzono) w mechanizmie wypierania tlenu, ale także poprzez powstawanie zatorów gazowych.
