Autor eseju zajmuje się opisem najważniejszych motywów występujących w tekście dzienników i w zapiskach podróżnych Józefa Barana. Wskazuje na rodzaj wrażliwości i sposoby obrazowania, które uobecniają się w całej twórczości poety. Rozważa sylwiczny charakter wspomnianych zapisków, odnosząc się do poetyki „wyznania”, która została opisana w Pakcie autobiograficznym przez M. Czermińską, jak też zwraca uwagę na zagadnienie obecności innych osób w przestrzeni autobiograficznej.
