Krótkie video jako niskoprogowa forma medialna, pozwala podmiotom wiejskim zaistnieć na arenie publicznej i urzeczywistnić ekspresję i działania tożsamościowe dzięki szybkiemu rozwojowi technologii cyfrowej. W badaniu wykorzystano analizę dyskursu w 294 krótkich filmikach o codziennym życiu na wsi publikowanych na chińskiej stronie internetowej do udostępniania filmików (Bilibili), aby wyjaśnić, w jaki sposób krótkie filmy działają w dyskursywnej konstrukcji obszarów wiejskich. Autorzy czerpią z teorii dyskursu Laclau i Mouffe jako podstawy teoretycznej. Przede wszystkim badanie ujawnia, że aktywna praktyka medialna mieszkańców wsi zakłóca formowanie hegemonicznej tożsamości, ujawniając liczne cechy regionu wiejskiego. Po drugie, w działaniu widoczne są trzy punkty węzłowe kontrhegemonicznego dyskursu na temat wsi: zhumanizowana przestrzeń do życia codziennego, zróżnicowane obywatelstwo z godnością oraz podmioty z inicjatywą i odpowiedzialnością w ideologii narodowej. Wreszcie, pomimo faktu, że filmy krótkometrażowe wzmocniły głos kontrhegemonicznej retoryki wsi, taka opozycja jest jednak ograniczona przez z natury nierówne relacje władzy między miastem a wsią.
