W artykule dokonano analizy ilościowej różnych rodzajów zieleni publicznej w dwudziestu sześciu miastach Polski, a także podano przykłady jakości głównie zieleni publicznej osiedlowej w Krakowie i Lublinie. Podane zostały przykłady terenów zieleni parkowej oraz osiedlowej na przykładzie osiedli wybudowanych w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz tych współczesnych z ostatnich dwudziestu lat. Wskazano na dobre praktyki w urządzaniu zespołów zabudowy osiedlowej na przykładzie dzielnicy LSM w Lublinie. Omówiono także zapisy planistyczne w miejscowym planie zagospodarowoania przestrzennego dla terenów zieleni na przykładzie planu Stare Podgórze-Krzemionki w Krakowie.
