Olga Dryla
Principia, Tom 41-42, 2005, s. 77-96
Olga Dryla
Principia, Tom 59-60, 2014, s. 257-278
https://doi.org/10.4467/20843887PI.14.013.2983Olga Dryla
Principia, Tom 54-55, 2011, s. 223-243
https://doi.org/10.4467/20843887PI.11.011.0275
Fragment
Zagadnienie poufności w medycynie była i jest przedmiotem wielu dyskusji; szczególnie interesujące jest pytanie, czy lekarz ma prawo bez zgody pacjenta – lub wręcz przy jego wyraźnym sprzeciwie – udostępniać „osobom trzecim” informacje, które uzyskał w trakcie procesu terapeutycznego. Stosunkowo świeżym wątkiem jest poufność w genetyce klinicznej i konsultacjach genetycznych; tym właśnie problemem mam zamiar zająć się w niniejszym artykule. W artykule można wyróżnić trzy części: na wstępie pokrótce omawiam rolę poufności w etyce medycznej, następnie przechodzę do sposobów uzasadniania zasady poufności, by ostatecznie zająć się dopuszczalnością łamania zasady poufności w genetyce klinicznej.