Natalia Gawron
Psychologia Rozwojowa, Tom 19, Numer 4, 2014, s. 15-30
https://doi.org/10.4467/20843879PR.14.022.2961Natalia Gawron
Rocznik Kognitywistyczny, Tom 2, 2008, s. 23-30
Choroba Alzheimera (Alzheimer’s disease – AD) i otępienia naczyniopochodne to dwie najczęstsze przyczyny zaburzeń poznawczych u starszych dorosłych. AD jest nieuleczalnym zespołem otępiennym, w którym nasilają się zaburzenia pamięci i innych funkcji umysłowych, prowadząc w końcowej fazie do utraty niezależności funkcjonowania. Występuje u 5–10% populacji po 65 r.ż. [Sobów i in. 2004]. Głównym czynnikiem sprawczym AD jest odkładanie się w tkance mózgowej złogów białkowych, które najsilniej uszkadzają płaty skroniowe, ciemieniowe oraz hipokamp, a także powodują obumieranie neuronów w układach neuroprzekaźnikowych, najwcześniej – w cholinergicznym i glutaminianergicznym, istotnych dla prawidłowego przebiegu procesów uwagi, zapamiętywania i wydobywania informacji z pamięci.