Monika Struck-Peregończyk
Studia Migracyjne – Przegląd Polonijny, Nr 1 (187), 2023 (XLIX), s. 71-94
https://doi.org/10.4467/25444972SMPP.22.006.15621W Polsce przypada średnio 2,4 lekarza w przeliczeniu na tysiąc mieszkańców (Eurostat 2020) i tym samym Polska zajmuje ostatnie miejsce w Unii Europejskiej pod względem liczby lekarzy (OECD 2019). Podobnie niekorzystnie wyglądają dane dotyczące liczby pielęgniarek i położnych. Problem ten wydaje się wyjątkowo palący w kontekście trwającego kryzysu epidemiologicznego COVID-19, który dodatkowo obnażył braki kadrowe w polskiej ochronie zdrowia i niejako „zmusił” władze do podjęcia działań mających na celu zapełnienie tych luk z pomocą medyków obcokrajowców. Działania te mogą budzić sprzeczne emocje, ponieważ będąc pracownikami ściśle poszukiwanymi na rynku pracy, medycy z zagranicy są jednocześnie imigrantami, a stosunek do przybyszów polaryzuje obecnie polskie społeczeństwo. Celem niniejszego artykułu jest analiza przedstawień medialnych wysoko wykwalifikowanych migrantów, wykonujących zawody lekarskie lub pielęgniarskie, którzy zdecydowali się mieszkać i pracować w Polsce. Praca odpowiada na pytania, w jaki sposób przekazy medialne z polskiej prasy tworzą obraz tych grup oraz jakie czynniki na niego wpływają. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że wizerunek medyka pochodzącego z zagranicy nie został utrwalony w polskich mediach, choć wraz z wybuchem epidemii COVID-19 nastąpił wzrost zainteresowania tym zagadnieniem. Problematyka migracji pracowników sektora medycznego jest rozpatrywana głównie w kontekście niedoborów kadrowych w systemie ochrony zdrowia, a opisom zazwyczaj nie towarzyszą silne emocje dotyczące migrantów.