Monika Armatys
Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 12-21
https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.002.18212Cel: Celem pracy jest analiza przypadków śmiertelnych utonięć w Wiśle w latach 2011-2020 na terenie województwa małopolskiego.
Materiały i metody: Materiał do badań stanowiły protokoły sekcyjne udostępnione przez Katedrę Medycyny Sądowej w Krakowie. Analizie poddano dane demograficzne, wyniki badań pośmiertnych oraz wyniki podstawowych badań toksykologicznych – poziom alkoholu etylowego we krwi i moczu denatów. Wyodrębnione dane zostały poddane analizie statystycznej przy użyciu oprogramowania TIBCO Statistica® 13.3.0. Wykonano testy niezależności χ2 i jednokierunkowej ANOVA (p < 0,05).
Wyniki: Analizie poddano 79 przypadków. Średnia wieku wynosiła 44.2 roku (SD = 16.81). W badanej grupie przeważali mężczyźni (73.1%). 57.9% mężczyzn było pod wpływem alkoholu (>0.5 promila) w chwili utonięcia w porównaniu z 23.8% kobiet (p = 0.008). Większość ciał znaleziono pomiędzy Stopniami Wodnymi Kościuszki i Dąbie (57.0%). Utonięcia najczęściej zdarzały się wiosną oraz latem (59.5%). 35.4% ofiar cierpiało na choroby psychiatryczne. Ostra rozedma wodna płuc częściej występowała w ciałach niebędących w stanie zaawansowanego gnicia (p = 0.000). U 23.1% ofiar stwierdzono obrażenia głowy, u 14.1% kończyn górnych, natomiast u 11.5% kończyn dolnych.
Wnioski: Nietrzeźwi mężczyźni częściej są ofiarami utonięcia, co może wynikać z większej tendencji do brawurowych zachowań oraz nieodpowiedzialnego spożywania napojów alkoholowych. Większość utonięć ma miejsce w centrum miasta, co wskazuje na samobójstwa jako przyczynę zdarzenia. Występowanie obrażeń zewnętrznych jest skutkiem skoku z dużej wysokości bądź skutkiem niesienia zwłok przez prąd rzeki.