Marta Götz
International Business and Global Economy, Tom 35/1, 2016, s. 252 - 264
https://doi.org/10.4467/23539496IB.16.019.5600Niniejszy artykuł analizuje zainteresowanie kwestiami konkurencyjności, jakie można zaobserwować w Unii Europejskiej po ustąpieniu pierwszej ostrej fazy kryzysu finansowego roku 2008. Świadczą o nim między innymi takie inicjatywy, jak Pakt Euro Plus, Raport Pięciu Prezydentów proponujący utworzenie narodowych rad konkurencyjności czy sieć badawcza Europejskiego Banku Centralnego CompNet. Na podstawie przeglądu wybranej literatury i opinii ekspertów, a także odnosząc się do najnowszych ujęć teoretycznych i doświadczeń Republiki Federalnej Niemiec, artykuł stara się zidentyfikować szanse i zagrożenia, jakie wiążą się z tymi propozycjami. Zwraca uwagę na potrzebę szerszego podejścia do konkurencyjności, wykraczającego poza lansowaną synchronizację kosztów. Bez wątpienia EU, zwłaszcza strefa euro, do sprawnego funkcjonowania wymaga pewnej konwergencji między jej członkami i dostosowania zmian płac do zmian wydajności, jednak redukowanie konkurencyjności do aspektu harmonizacji kosztów pracy wydaje się nieadekwatne i ignoruje specyfikę dojrzałych gospodarek UE.