Wartość relacji, jaka zachodzi między rodzicem a dzieckiem, można analizować na różnych płaszczyznach: obyczajowej, biologicznej, symbolicznej, społecznej, prawnej czy też artystycznej. Celem niniejszego studium jest próba charakterystyki obecności dziecka jako podmiotu w przestrzeni europejskiej sztuki wizualnej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na wartość ojcostwa w odniesieniu do twórczości artystycznej jednego z największych polskich malarzy: Stanisława Wyspiańskiego. Poprzez identyfikację wartości na drodze aksjologii semiologiczno- -ikonograficznej możliwe staje się odczytanie dzieła artystycznego jako swoistego, filozoficznego zapisu o istocie rozumienia analizowanej wartości. Analizie poddane zostały portrety dziecięce artysty, które potraktować można jako swego rodzaju zapis symboliczny nie tylko pojmowania, ale nade wszystko przeżywania wartości, jaką jest ojcostwo. W wielowymiarowym procesie wychowania dziecka ojciec odgrywa niezwykle istotną rolę, poprzez którą w znaczący sposób wpływa na kształtowanie się i rozwój osobowości młodego człowieka. Nie jest to jednak proces jednokierunkowy, dziecko w znaczący sposób kształtuje bowiem rodzica jako ojca, przyjaciela i współtowarzysza przeżywanej codzienności.
