Obsceniczne aspekty sprawowania władzy stanowią guilty pleasures niepewnych swego pięknoduchów. Są przyczyną akcesu do obozu władzy artystów i intelektualistów – przyczyną może częstszą bodźcem silniejszym aniżeli strach i oportunizm. To zapoznawane tło motywacji uczestników spektaklu władzy zarówno w czasach komunizmu, jak i dzisiaj, kiedy władza pochodzi z demokratycznego mandatu, jest tu analizowane z wykorzystaniem rozpoznań oferowanych przez dzisiejszą myśl psychoanalityczną.
