Magdalena Moskal

Szczególnie predysponowanym obszarem na terenie Polski do powstawania osuwisk są Karpaty fliszowe. Właśnie na tym obszarze zlokalizowanych jest ok 95% wszystkich osuwisk występujących w kraju. Wzmożona aktywizacja osuwisk na tym terenie miała miejsce w maju 2010 roku, kiedy po intensywnych opadach atmosferycznych doszło do aktywizacji wielu okresowo nieaktywnych osuwisk oraz do inicjacji nowych stref osuwiskowych. Oprócz głównej przyczyny powstawania osuwisk jaką jest woda opadowa oraz jej infiltracją wgłąb warstw gruntowych wyróżnić możemy również budowę tektoniczną Karpat fliszowych (warstwy skalne zapadające się w jednym kierunku, liczne uskoki i nieciągłości) oraz wpływy antropogeniczne (obciążenie, podcinanie skarp, błędne odwodnienie itp). Aktywność osuwisk przyczynia się nie tylko do znacznego rozwoju rzeźby terenu w jakim występują, ale również niesie za sobą katastrofalne skutki dla ludności zamieszkującej pobliskie tereny. Osuwiska są naturalnym zagrożeniem dla działalności gospodarczej oraz życia ludzi. Są przyczyną uszkodzeń nie tylko budynków mieszkalnych ale również m.in. elementów infrastruktury drogowej i kolejowej. Analizowane osuwisko zlokalizowane jest w Tymbarku, w powiecie limanowskim. W artykule omówiono wpływ warunków posadowienia na inicjację i rozwój strefy osuwiskowej we fliszu karpackim. Przeanalizowano dwa przypadki posadowienia obiektu budowlanego – posadowienie na płycie fundamentowej oraz na ławach fundamentowych. W obu przypadkach istnieje duże ryzyko wystąpienia stref poślizgu (FoS < 1,5). Korzystniejszym warunkiem posadowienia okazuje się płyta fundamentowa. Pomimo, że występujące przemieszczenia są stosunkowo większe od przemieszczeń w przypadku posadowienia na ławach fundamentowych mamy do czynienia ze strefą osuwiskową zlokalizowaną dość płytko. W przypadku posadowienia na ławach fundamentowych może dojść do wystąpienia głębokiego, strukturalnego osuwiska sięgającego warstw skalnych.