Próżnia do wypełnienia. Europa Środkowo-Wschodnia w czasach ‘geografii bez Niemców’
Artykuł omawia strategie udziału w międzynarodowym życiu naukowym geografów z Europy Środkowo-Wschodniej, przede wszystkim z Polski. Utrzymujący się prawie do połowy lat trzydziestych bojkot Niemiec i ich byłych sojuszników stanowił dla tej grupy poważne wyzwanie i z czasem coraz większą przeszkodę we własnym rozwoju. Najciekawszą próbą przezwyciężenia marginalizacji okazały się zjazdy geografów słowiańskich organizowane od 1924 roku. Ostatecznie największy prestiżowy sukces na tym polu, warszawski kongres Unii Geograficznej w 1934 roku, stał się zarazem okazją do powrotu niemieckich geografów na forum międzynarodowe.
This article analyses strategies used by geographers of Central and Eastern Europe, foremost Poland, to improve their international position, in the interwar. The boycott of Germany and its former allies almost until mid-1930s was a challenge to this group and it gradually hindered its development. The most original attempt at overcoming the threat of marginalization were congresses of Slavic geographers organized from 1924. The greatest success, however, came with the 1934 Warsaw congress of the Geographical Union, which was also the occasion for German geographers to fully return to international scholarly exchange.
