Tekst podzielony jest na dwie części. Część pierwsza stanowi rekonstrukcję głównych zagadnień filozofii madhjamaki obecnych w Nagardżuny Hymnie o Niepojętym. Szczególny nacisk położony jest na kwestie, które nie zostały wyeksplikowane w traktatach Nagardżuny. Najważniejszą jest tetyczny moment naszego doświadczenia, który wyraża określenie „obsesja reifikacji” (bhāva-graha-grahāveśa). Jest to, jawiąca się jako naturalna, skłonność do przypisywania przedmiotom świadomości realnego istnienia, czyli skłonność do ich hipostazowania (samāropa). Część drugą tekstu stanowi przekład Hymnu o Niepojętym.
