Celem artykułu jest określenie udziału procesów mrozowych w całorocznym bilansie erozji brzegów rzecznych. Monitorowano za pomocą kołków erozyjnych wielkość erozji aluwialnych brzegów rzek podhalańskich (pogranicze Karpat Centralnych z Zewnętrznymi) w okresie jednego roku hydrologicznego (2013–2014). W półroczu zimowym erozję brzegów powodowały głównie procesy mrozowe (lód gruntowy i włóknisty), w półroczu letnim – procesy fluwialne i ruchy masowe (podcinanie, osuwanie). W rocznym bilansie erozji brzegów (średnio 71 cm) udział procesów fluwialnych był 4-krotnie większy niż mrozowych (z udziałem procesów masowych). Większa erozja powierzchni brzegu w wyniku aktywności procesów mrozowych w chłodnym półroczu zaznaczyła się w górnych częściach brzegów (zbudowanych z aluwiów drobnoziarnistych), natomiast skutki erozji fluwialnej w półroczu letnim były największe w dolnych partiach brzegów (z aluwiów żwirowych).
