W miarę tego, jak dokumentacja w coraz większym stopniu tworzona jest w formacie cyfrowym – a tym samym, przynajmniej pozornie, jest potencjalnie bardziej dostępna – archiwiści zmagają się z zapewnieniem powszechnego dostępu do niej, przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej ochrony prywatności w odniesieniu do ogromnej liczby dokumentów przekazywanych pod ich opiekę. W niniejszym artykule autorzy przedstawiają wyniki przeglądu literatury, badając obszar styku pomiędzy sztuczną inteligencją (AI) a archiwami i prywatnością pod kątem tego, jak placówki archiwalne radzą sobie współcześnie z tymi wyzwaniami i jaką rolę może odegrać sztuczna inteligencja w ochronie prywatności w archiwach. Badanie ujawniło trzy główne obszary tematyczne: 1) wyzwania związane z definicjami „prywatności” i „sztucznej inteligencji” oraz otwierające się nowe możliwości; 2) potrzebę powstania wrażliwych na kontekst sposobów zarządzania prywatnością i decyzjami dotyczącymi dostępu; oraz 3) brak odpowiednich „mierników sukcesu”, które gwarantowałyby faktyczną przydatność rozwiązań AI chroniących prywatność w kontekście archiwalnym.
