Jacek Kozak

Lasy Państwowe w Polsce utrzymują dokładną przestrzenną bazę danych obejmującą około 80% powierzchni lasów w Polsce. Jednakże pozostałe 20% lasów, głównie prywatnych, jest kartowane ze znacznie mniejszą dokładnością. W ostatnich latach w Polsce zrealizowane zostały różne projekty pozyskiwania danych przestrzennych o zasięgu krajowym, jednakże integracja ich wyników w celu uzyskania wartości lesistości nie jest łatwa, z uwagi na niespójności w przyjętych definicjach lasu. Na przykład, w niektórych zbiorach danych nie uwzględnia się obszarów, które prawnie są lasami, natomiast chwilowo są wylesione wskutek uszkodzeń  rzewostanów przez wiatry lub szkodniki. Niepewność w szacunkach powierzchni lasów wprowadza też sukcesja leśna na porzuconych gruntach rolnych, której zasięg przestrzenny jest na ogół nieznany. W naszej pracy zaproponowaliśmy więc półautomatyczny algorytm integrujący dane przestrzenne o lasach pochodzące z różnych współczesnych źródeł, który eliminuje występujące w tych danych niespójności. Badania przeprowadzone zostały w Karpatach polskich, gdzie, z uwagi na duży odsetek lasów prywatnych, rzetelne oszacowanie powierzchni lasów jest szczególnie trudne. Zastosowane podejście łączy informacje o rozmieszczeniu lasów z polskich danych topograficznych, zarówno historycznych (lata 70. XX wieku), jak i współczesnych, oraz z przestrzennych baz danych Lasów Państwowych. Inaczej niż współczesne dane topograficzne, opracowana mapa przedstawia lasy zgodnie z polską definicją prawną i jest w ten sposób porównywalna do wcześniejszych opracowań topograficznych. Nasze wyniki wskazują, że różne współczesne bazy danych zaniżają lesistość Karpat polskich, natomiast fuzja różnych zbiorów danych poparta wiedzą ekspercką pozwala na uzyskanie kompletnej i rzetelnej informacji o współczesnym rozmieszczeniu lasów w tym regionie.