Artykuł analizuje, w jaki sposób norweskie instytucje edukacyjne, w szczególności przedszkola, przekazują idee i normy kulturowe odnoszące się do dzieciństwa. Podstawą artykułu są wyniki badań etnograficznych prowadzonych wśród Polek, mieszkających w Oslo i okolicach – nauczycielek przedszkolnych i (czasem jednocześnie) mam dzieci uczęszczających do przedszkoli. W szczególności interesują nas hierarchie i dyskursy projektu dzieciństwa, które są związane z rolą instytucji państwowych: w jaki sposób definiowane są cele przedszkoli w Norwegii, również w porównaniu do Polski, jakie wartości przekazywane są w praktyce w norweskich przedszkolach oraz co myślą o tym matki z Polski, których dzieci uczęszczają do norweskich przedszkoli. W końcowej części tekstu przyglądamy się jak przebiega komunikacja w kontekście przedszkola i jakie są tego konsekwencje.
