Ewelina Gutowska-Kozielska

The purpose of this article is the critical analysis of particular elements of the plot of The Good Wife, a legal and political CBS drama, conducted to present the way American media act as the orientalists and create the Orient when constructing the characters in popular TV series. The deconstruction of the threads related to one of supporting characters – Kalinda Sharma – allows to expose ethnic and gender stereotypes of the image of Oriental women, within the trend of postcolonial criticism and Edward Said’s theory. Interestingly, the series was signed by the liberal CBS station which has been trying to sustain the image of racism – free network since 2010 when they were criticized for underrepresentation of ethnic minorities, and promised to correct their policy. Instead, the network’s flagship series seems to have constructed the Oriental Other to fulfil the expectations and needs of the dominant, i.e. white culture.

Keywords: media, orientalism, commodification, women, racism

Orientalny Towar. Amerykańskie media liberalne i reprodukcja rasizmu

Celem artykułu jest krytyczna analiza elementów fabuły jednego z najbardziej popularnych amerykańskich seriali o tematyce prawnej i politycznej – The Good Wife. W centrum mojego zainteresowania znalazła się drugoplanowa bohaterka – Kalinda Sharma. Dekonstrukcja wątków związanych z tą postacią pozwala zdemaskować liczne stereotypy płciowe i etniczne dotyczące wyobrażeń „kobiety wschodu”. W tym miejscu artykuł wyraźnie koresponduje z rozważaniami E. Saida i współczesną krytyką postkolonialną. Co ciekawe, serial sygnowany był przez CBS, które walczy o wizerunek stacji liberalnej i równościowej. Punktem zwrotnym był tu rok 2010, w którym to CBS skrytykowano za dysproporcje w reprezentacji mniejszości etnicznych, a stacja obiecała zmianę swej polityki w tym zakresie. Niestety flagowy serial The Good Wife – zachował stereotypową figurę „kobiety wschodu”, która wciąż pełni rolę obcego/innego w kulturze zdominowanej przez białych.

This article consists of three parts. In the first one the author presents the key concepts describing postmodernity with the focus on the works of Francois Lyotard. The crisis of narrations of the Polish society after 1989 is described in the second chapter. The last part of the text provides “Gazeta Polska’s” discourse analysis from the point of view of the narration of postmodernity.