Ewa Willim
Studies in Polish Linguistics, Vol. 15, Issue 4, Volume 15 (2020), s. 221 - 247
https://doi.org/10.4467/23005920SPL.20.010.13163Dokonane czasowniki stanów emocjonalnych analizowane są zwykle jako czasowniki wyróżniające fazę początkową danego stanu. Te same predykaty mogą w pewnych kontekstach składniowych wyrażać znaczenia ewolutywne. W artykule przedstawiona jest hipoteza, że w kontekstach inicjalnych, czasownik wyraża moment zaistnienia stanu w nosicielu. W kontekstach ewolutywnych, predykat wyraża stopniową zmianę na skali intensywności stanu lub stopniowe nabycie stanu przez wszystkie części podzielnego argumentu czasownika. Zależność interpretacji wewnętrznej struktury temporalnej zdarzeń opisywanych przez dokonane czasowniki stanów psychologicznych od kontekstu składniowego pokazuje, wbrew tezie w pracy Rothstein (2020), że interpretacja rodzaju zdarzenia ustalana jest w języku polskim na poziomie struktury zdaniowej (VoiceP/vP).
Ewa Willim
Studies in Polish Linguistics, Vol. 16, Issue 1, Volume 16 (2021), s. 41 - 71
https://doi.org/10.4467/23005920SPL.21.003.13957Dokonane czasowniki stanów emocjonalnych są zwykle analizowane jako czasowniki wyróżniające fazę początkową danego stanu. Te same predykaty mogą w pewnych kontekstach składniowych wyrażać znaczenia ewolutywne. W artykule przedstawiona jest hipoteza, że w kontekstach inicjalnych, czasownik wyraża moment zaistnienia stanu w nosicielu. W kontekstach ewolutywnych predykat wyraża stopniową zmianę na skali intensywności stanu lub stopniowe nabycie stanu przez wszystkie części podzielnego argumentu czasownika. Zależność interpretacji wewnętrznej struktury temporalnej zdarzeń od kontekstu składniowego pokazuje, wbrew tezie zawartej w pracy Rothstein (2020), że interpretacja rodzaju zdarzenia nie jest określona na poziomie czasownika dokonanego, ale ustalana jest na poziomie struktury zdaniowej (VoiceP/vP).
Ewa Willim
Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis, Volume 127, Issue 1, 2010, s. 211 - 226
This paper focuses on an important divide in theoretical linguistics between two broad perspectives on the structural properties of human languages, generative and functionalist. In the former, linguistic structure is explained in terms of discrete categories and highly abstract principles, which may be language-independent or language-specific and purely formal or functional in nature. In the latter, explanation for why languages have the structure that they do is found ‘outside’ language, in the general principles of human cognition and the communicative functions of language. The aim of this paper is to highlight the need for abstractness, explicitness, simplicity and theoretical economy in linguistic description and explanation. The question is not whether principles of grammar are formal or functional. The question is whether the principles that are postulated to explain linguistic structure express true generalizations.