Niniejszy esej omawia różnorodne miejsca, obrazy i funkcje Półwyspu Krymskiego w tożsamości demograficznie małej społeczności tatarskiej w dzisiejszym Wetowie w Bułgarii. Chociaż artykuł opiera się na podejściu multidyscyplinarnym, podstawą studiów są antropologiczne badania terenowe, przeprowadzone z respondentami o różnych profilach. Opierając się na wpływowym paradygmacie „pamięci kulturowej” Jana Assmanna, w rozważaniach został położony szczególny nacisk na różne mechanizmy reprodukcji różnych pojęć i reprezentacji między pokoleniami. Podążając za tymi ramami, autor argumentuje, że Krym jest doświadczany w różny sposób w zależności od osobistego lub rodzinnego pochodzenia jednostki. Niemniej jednak w dłuższej perspektywie półwysep pozostaje głównym punktem odniesienia (jako „starożytna ojczyzna”), a także źródłem identyfikacji (ponieważ „pochodzimy z Krymu”) dla lokalnej społeczności w kontekście asymilacyjnego, zdominowanego przez Turków środowiska.
