Dominika Kostrzewa

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2016 r. (sygn. akt II OSK 3/15) dotyczy art. 36 ust. 1 pkt 1 i art. 45 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Naczelny Sąd Administracyjny w omawianym wyroku prawidłowo wskazał skutki wpisu do rejestru zabytku, nawet gdy miał on miejsce po wydaniu decyzji o pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych przy nieruchomości. Zwrócił też uwagę na problem braku dokładniej analizy zagadnienia w uzasadnienia decyzji ze strony organów konserwatorskich. Art. 39 ust. 1 Prawa budowlanego w zestawieniu z art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami nie stanowi wykluczenia dla działań konserwatora zabytków w tej sytuacji.

Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie zaznaczył, że prowadzenie robót budowlanych w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę nie wyłącza kompetencji organu konserwatorskiego do wydania decyzji na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, gdy zabytek nieruchomy został wpisany do rejestru zabytków po wydaniu decyzji o pozwoleniu na prowadzenie przy tej nieruchomości robót budowlanych. Z datą wpisania nieruchomości do rejestru zabytków, na inwestorze spoczywa bowiem obowiązek uzyskania pozwolenia konserwatorskiego, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

The Competence of a Conservation Body to Issue a Construction Permit Based on Law Amending the Act on the Protection of Monuments and the Guardianship of Monuments, Article 45, Section 1 versus a Determination of Monument Status – case study

Abstract

The II OSK 3/15 verdict of the Polish Supreme Administrative Court, dated 18 October 2016, is concerned with the Law Amending the Act on the Protection of Monuments and the Guardianship of Monuments, Article 36, Section 1, Clause 1; and Article 45, Section 1, Clause 1 and 2.

In the verdict of 18 October 2016, the Supreme Administrative Court clearly indicated the consequences of registering a building as a monument even after the prior issue of a construction permit and commencement of construction work on the property. The court further pointed out the conservation body’s lack of a proper analysis of the problem in their justification. The Building Code, Article 39, Section 1, and the Law Amending the Act on the Protection of Monuments and the Guardianship of Monuments, Article 36, Section 1, Clause 1, cannot be the basis for ruling out the conservator's actions in the situation described in this verdict.

The Supreme Administrative Court clearly emphasised that undertaking construction work according to a valid construction permit does not negate the competence of a conservation body to issue a decision based on  the Law Amending the Act on the Protection of Monuments and the Guardianship of Monuments, Article 45, Section 1, even if the property was included in the National Register of Historical Monuments after the relevant construction permit was issued. As soon as a building is added to the register, an investor is obligated to obtain a conservation permit, as mentioned in  Article 36, Section 1, Clause 1 of the previously mentioned act.